Parola de segunda-feira, 29 de dezembro de 2025
TAGESMOTTO # PASAPALABRA DEL DÍA # DAILY PASSWORD # PASSAPAROLA DEL GIORNO # SENHA DO DIA # MOT DE PASSE # HASŁO DNIA
ENCONTRAR O MOMENTO PARA SE RECOLHER
Há um tipo de silêncio que não é vazio; é refúgio. Nele, a gente se ajeita por dentro, como quem organiza a casa depois de uma visita longa. Colocamos cada sentimento no seu lugar, abrimos uma fresta para a luz entrar, deixamos que o ar circule. E, quando percebemos, estamos mais leves, mais inteiros, mais nós mesmos.
O recolhimento tem algo de sagrado, mesmo se é simples. Pode acontecer num canto quieto da casa, numa prece, num respirar demorado, ou até naquela pausa breve entre um pensamento e outro.
Quando aprendemos a nos recolher no momento certo, descobrimos que a vida não exige que estejamos fortes o tempo todo. Ela só pede que sejamos verdadeiros. E ser verdadeiro, às vezes, é admitir cansaço, é desacelerar, é cuidar da própria chama antes que o vento a apague.
Recolher-se é voltar para dentro, para o centro, para o essencial.
Einen Moment finden, um uns zu sammeln
Es gibt eine Art von Stille, die nicht leer ist, die ein Zufluchtsort ist. In ihr kommen wir innerlich zur Ruhe, wie jemand, der nach einem langen Besuch sein Haus aufräumt. Wir ordnen jedes Gefühl an seinem Platz, öffnen einen Spalt, um Licht hereinzulassen, lassen die Luft zirkulieren. Und wenn wir uns dessen bewusst werden, fühlen wir uns leichter, ganzheitlicher, mehr wir selbst.
Besinnung hat etwas Heiliges, auch wenn sie einfach ist. Sie kann in einer ruhigen Ecke des Hauses stattfinden, in einem Gebet, in einem langen Atemzug oder sogar in der kurzen Pause zwischen zwei Gedanken.
Wenn wir lernen, uns im richtigen Moment zu sammeln, entdecken wir, dass das Leben nicht verlangt, dass wir immer stark sind. Es verlangt nur, dass wir aufrichtig sind. Und aufrichtig zu sein bedeutet manchmal, seine Müdigkeit zuzugeben, langsamer zu werden, sich um seine eigene Flamme zu kümmern, bevor der Wind sie ausbläst.
Sich zu sammeln bedeutet, zu sich selbst zurückzukehren, zum Zentrum, zum Wesentlichen.
ENCONTRAR EL MOMENTO PARA ORAR
Hay un tipo de silencio que no es vacío; es refugio. En él, la gente se arregla por dentro, como quien ordena la casa después de una larga visita. Ponemos cada sentimiento en su lugar, abrimos una rendija para que entre la luz, dejamos que circule el aire. Y, cuando nos damos cuenta, nos sentimos más ligeros, más completos, más nosotros mismos.
El retirarse a orar tiene algo de sagrado, aunque sea simple. Puede ocurrir en un rincón tranquilo de la casa, en la oración, en una respiración lenta o incluso en esa breve pausa entre un pensamiento y otro.
Cuando aprendemos a retirarnos a orar en el momento oportuno, descubrimos que la vida no exige que seamos fuertes todo el tiempo. Solo pide que seamos auténticos. Y ser auténticos, a veces, es admitir el cansancio, es bajar el ritmo, es cuidar nuestra propia llama antes que el viento la apague.
Retirarse a orar es volver a nuestro interior, al centro, a lo esencial.
FIND TIME TO BE RECOLLECTED
There is a kind of silence that is not empty; it is a refuge. In it, we tidy ourselves up inside, like someone organizing their home after a long visit. We put each feeling in its place, open a crack for the light to enter, let the air circulate. And when we realize it, we are lighter, more complete, more ourselves.
Recollect has something sacred about it, even if it is simple. It can happen in a quiet corner of the house, in a prayer, in a long breath, or even in that brief pause between one thought and another.
When we learn to be recollected at the right moment, we discover that life does not require us to be strong all the time. It only asks us to be true. And being true sometimes means admitting tiredness, slowing down, taking care of our own flame before the wind extinguishes it.
To be recollecred means returning inward, to the center, to the essential.
TROVARE IL MOMENTO PER RACCOGLIERCI
C’è un tipo di silenzio che non è vuoto, ma è un rifugio. In esso, ci sistemiamo interiormente, come chi riordina la casa dopo una lunga visita. Mettiamo ogni sentimento al suo posto, apriamo uno spiraglio per far entrare la luce, lasciamo circolare l’aria. E, quando ce ne rendiamo conto, siamo più leggeri, più integri, più noi stessi.
Il raccoglimento ha qualcosa di sacro, anche se è semplice. Può avvenire in un angolo tranquillo della casa, in una preghiera, in un respiro prolungato o anche in quella breve pausa tra un pensiero e l’altro.
Quando impariamo a raccoglierci al momento giusto, scopriamo che la vita non ci chiede di essere forti tutto il tempo. Ci chiede solo di essere sinceri. E essere sinceri, a volte, significa ammettere la stanchezza, rallentare, prendersi cura della propria fiamma prima che il vento la spenga.
Raccogliersi significa tornare dentro di sé, al centro, all’essenziale.
TROUVER LE MOMENT POUR NOUS RECUEILLIR
Il existe un type de silence qui n’est pas vide ; c’est un refuge. Dans ce silence, nous nous réorganisons intérieurement, comme quelqu’un qui range sa maison après une longue visite. Nous remettons chaque sentiment à sa place, nous ouvrons une fenêtre pour laisser entrer la lumière, nous laissons l’air circuler. Et, lorsque nous nous en rendons compte, nous sommes plus légers, plus entiers, plus nous-mêmes.
Le recueillement a quelque chose de sacré, même s’il est simple. Il peut se produire dans un coin tranquille de la maison, dans une prière, dans une respiration prolongée, ou même dans cette brève pause entre deux pensées.
Lorsque nous apprenons à nous recueillir au bon moment, nous découvrons que la vie n’exige pas que nous soyons forts tout le temps. Elle nous demande seulement d’être authentiques. Et être authentique, c’est parfois admettre sa fatigue, ralentir, prendre soin de sa propre flamme avant que le vent ne l’éteigne.
Se recueillir, c’est revenir à l’intérieur, au centre, à l’essentiel.
ZNAJDUJMY CHWILE NA SKUPIENIE
Jest taki rodzaj ciszy, która nie jest pustką, ale schronieniem. W niej porządkujemy nasze wnętrze, tak jak porządkujemy dom po czyjejś długiej wizycie. Układamy wszystkie uczucia na swoim miejscu, otwieramy okna, aby wpuścić światło i przewietrzyć dom. I zanim się spostrzeżemy, zauważamy, że czujemy się lżejsi, bardziej spójni, bardziej sobą.
Skupienie zawiera w sobie coś z sacrum, nawet jeśli jest proste. Możemy je osiągnąć w jakimś spokojnym kącie domu, podczas modlitwy, czy robiąc długie oddechy, a nawet w krótkich przerwach między jedną myślą a drugą.
Kiedy nauczymy się skupiać w odpowiednim momencie, odkryjemy, że życie nie wymaga od nas niespożytych sił przez cały czas. Wymaga od nas tylko szczerości. A szczerość oznacza przyznanie się czasem do zmęczenia, zwolnienie tempa, zadbanie o swój wewnętrzny ogień, zanim wiatr go zgasi.
Skupienie to powrót do siebie, do swego wnętrza, do swojej istoty.
Postado por Apolonio Carvalho Nascimento






